കരുണവിപ്രലംഭം

വിഷ്ണോ! മഹാപ്രഭോ! കാണുവാനില്ലയോ

ഹിമവല്‍മാറില്‍ ബദരികാശ്രമത്തില്‍  

സര്‍വം ത്യജിച്ചു നിന്‍ പ്രീതിലബ്ധിക്കായി

ഘോരതപം ചെയ്യും കന്യാതുളസിയെ?

പഞ്ചാഗ്നി മധ്യത്തിലങ്ങയെ പൂജിപ്പൂ

വേനലില്‍, പൊള്ളും കൊടുംചൂടിലും പ്രഭോ;

നീരാന്തരത്തിലൊരു ശൈത്യം മുഴുവനും

അങ്ങേ സ്തുതിക്കുന്നേനൊട്ടും വിറക്കാതെ.

നിത്യവുമാപുണ്യപാദങ്ങള്‍ സങ്കല്പി-

ച്ചവയെ പുണര്‍ന്നു മയങ്ങുന്നോളല്ലോ ഞാന്‍.

എന്നുടെ ഭക്ഷണമങ്ങുതന്നുച്ഛിഷ്ട-

മെന്നു സങ്കല്പിച്ചു ഭോജിപ്പോളല്ലോ ഞാന്‍.

 നിര്‍വൃതിക്കൊള്ളുന്നാ സങ്കല്പമാത്രയില്‍

സങ്കല്പമെന്തേ നിജമാകാത്തൂ പ്രിയാ?

ഹൃദയത്തിന്നോരോ തുടിപ്പിലും വിങ്ങുന്നു

ഉയിരിന്‍റെയോരോ ശ്വാസത്തിലും തേടുന്നു

കണ്ടതില്ലങ്ങയെ, വന്നതില്ലങ്ങെന്തേ?

പിടയുന്നു ഞാനാ വരപ്രസാദത്തിനായ്.

കേള്‍ക്കാത്തതെന്തങ്ങെന്‍ ദീനമാം രോദനം?

താങ്ങുവാന്‍ വയ്യാ ഇനിയുമീ നൊമ്പരം!

ഉണ്ണാവ്രതം നോല്‍ക്കാം ജലപാനം വെടിയാം ഞാന്‍

ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങള്‍ പോലുമുപേക്ഷിക്കാം.

കാത്തിരുന്നീടാം ഞാന്‍, കാണുന്നില്ലങ്ങയെ

വൈകുന്നതെന്തങ്ങെന്‍ പ്രാണേശ്വരാ വരാന്‍?

നിത്യവുമങ്ങയെത്തേടുമെന്‍ മാനസം

കാണാത്തതെന്തങ്ങ്? കനിയാത്തതെന്തങ്ങ്?

നരകാന്തകാ, നൊന്തുവെന്തുനീറുന്നൊരീ 

ഹൃത്തടമങ്ങു തഴയുന്നതെന്തിനോ?

സംവത്സരങ്ങള്‍ ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കാമെന്‍റെ

സര്‍വവുമങ്ങേക്കായ് ഞാന്‍ ത്യജിക്കാം.

ഒന്നിങ്ങു വന്നെങ്കില്‍, അന്നു ഞാനാ പുണ്യ-

പാദങ്ങളില്‍ വീണു പൂജ ചെയ്യാം.

ദു:ഖങ്ങളെല്ലാം ക്ഷണംകൊണ്ടു മായ്ക്കുമാ

മാറില്‍ ചേര്‍ന്നന്നു ഞാന്‍ സ്വര്‍ഗം പൂകും!